یادداشت Mohammad Taheri

        للباقی
سرگذشت ایران از زمان ورود اعراب و دو قرن حضور اعراب در ایران و تسلط بر آن.
نگاه ضد عرب نویسنده خیلی محسوس است و عظمت ایرانیان را نشان می دهد. بخش های آخر کتاب را گذرا رد شدم؛ چون به درد کار پژوهشی می خورد.
ابتدای کتاب نقد شهید مطهری آورده شده است(بعد از انقلاب به اول کتاب اضافه می شود) که شهید می گوید این چنین هم نیست که دو قرن سکوت و رخوت و مرگ بر ایران حاکم شده باشد. 
اما بالاخره نشان می دهد که ایرانیان از لحاظ فرهنگی از اعراب جلوتر بودند؛ در حمله اعراب کتابخانه ها از بین رفت و ... .البته می گوید که ساسانیان فشل شده بودند و ... . اما از سمتی از اسلام تعریف می کند و مخصوصا با احترام از ائمه یاد می کند؛ درباره فرهنگ مترقی که اسلام آورده است بیانات خوبی دارد.


{{{{{{تقریباً مطمئنم که استاد زرین کوب در سال های آخر حیات طیبه، پربار و برکتشان، کتاب «دو قرن سکوت» را دیگر قبول نداشتند و آن را یک کتاب احساساتی که از سر مهر به ایران نوشته شده ارزیابی می کردند که به راستی آن کتاب برعکس همه دیگر آثار ایشان چندان تحقیقی نیست و بیشتر جوان پسند است. شاید برای جوان ها نوشته شده بوده، اما دورانش سر آمده و این کتاب امروزه برای کسانی که با این همه آثار مهم در تاریخ گذشته ما روبه رو هستند، چیز عمده ای در بر ندارد. اما «کارنامه اسلام» دست کم ۳۰ سال با زمان تألیف «دو قرن سکوت» فاصله دارد و ایشان هم اسلام شناس بودند و هم ایران شناس. اگر چه ما همیشه با تردید مسلمان ها را ایران شناس و ایرانی ها را اسلام شناس یاد می کنیم ولی اگر به موضوع کار دکتر زرین کوب نگاه کنیم هم ایران شناسی و هم اسلام شناسی را شامل می شود. «کارنامه اسلام» کتاب کوچکی است، اما بسیار پربار است و هر کسی که می خواهد با فرهنگ کهن اسلامی و تاریخ صدر اسلام آشنا شود و بداند اسلام چگونه در همان نیم قرن اول درخشید و در قرون سوم تا پنجم هجری به اوج رسید و تبدیل به یکی از بزرگترین تمدن های بشری شد، می تواند این کتاب را مطالعه کند.}}}}}

للحق