یادداشت محمدجواد قیاسی

        در دنیای پرهیاهوی شعر معاصر، «آن‌ها» مانند نسیمی لطیف می‌وزد؛ نسیمی که با زبان ساده و روان، دل را لمس می‌کند و خواننده را به جهانی می‌برد که در آن عشق و عرفان دست در دست هم قدم می‌زنند. فاضل نظری در این مجموعه با ظرافت و هنرمندی، احساسات انسانی را در قالب غزل‌هایی روان و قابل فهم عرضه کرده است؛ غزل‌هایی که نه تنها دل را آرام می‌کنند، بلکه ذهن را به تأمل وامی‌دارند. هر بیت، در عمق خود، نهانخانه‌ای از اندیشه و خیال دارد و خواننده را به سفر در درون انسان و جهان معنوی دعوت می‌کند.

با این حال، گاهی این نسیم لطیف به سکون و تکرار می‌گراید. مضامین عاشقانه و عرفانی، هرچند زیبا و دلنشین، در برخی غزل‌ها رنگی تکراری به خود می‌گیرند و گویی شاعر در مسیر دلنشینی که آغاز کرده، کمی به چرخیدن در همان دایره قدیمی عادت کرده است. همچنین، ظرافت برخی استعاره‌ها و ایهام‌ها، خواننده عادی را به تلاش وامی‌دارد تا معنا را کشف کند، گویی بخشی از پیام شاعر در پرده‌ای از ابهام نهفته است.

با این همه، «آن‌ها» یک تجربه شاعرانه‌ی ناب است؛ تجربه‌ای که زبان ساده و احساس عمیق را با هم آمیخته و خواننده را با خود همراه می‌کند. این کتاب، در همان حال که نقص‌هایی دارد، توانسته هویت شعری فاضل نظری را تثبیت کند و پلی باشد میان دل و ذهن مخاطب، و او را به دنیای لطافت، اندیشه و تأمل دعوت کند.