یادداشت محمد میرزایی

        رمان "عاشقی به سبک ونگوگ" اثر محمدرضا شرفی خبوشان است که با تم عشق البرز به نازلی، به بازتاب وقایع "شصت_هفتاد سال قبل از انقلاب اسلامی" تا "عنفوان انقلاب اسلامی" می‌پردازد. 

مزایا :
_توصیفات بسیار خوب، به‌طوری که کأنه مخاطب در همان فضا حضور دارد. 
_فلش بک های نسبتا خوب. 

معایب : 
_ادبیات نسبتا سنگین و قدیمی. 
_عدم شفافیت بازتاب قضایای تاریخی ای که نویسنده روایت می‌کند. 
 _سرگردانی موضعی مخاطب که ماثور از فلش بک در فلش بک بود. 
_به کارگیری توصیفات و الفاظ رکیک و به دور از شان و حیا
_ فصل آخر در لیگ دیگری بازی می‌کند و مخاطبی که به آرامی با نویسنده حرکت میکرده را به یکباره و با سرعت هرچه تمام‌تر رو به جلو می‌برد.
در فصل آخر توصیفات نویسنده به صورت محسوسی کم می‌شود و هدف او اینگونه فهم می‌شود که : " تا اینجای داستان سرکار بودی و در این فصل( که از قضا اصل داستان هم هست) فقط میخواهم داستان را لقمه پیچ به پایان برسانم".

در نهایت اینکه لذت کافی و وافی را از کتاب نبردم و به کسی هم توصیه خواندن اش را نمی‌کنم.