یادداشت امیرحسین امانی

        تو مدت کمی حین فراغت ۶ جلد از مجموعه ۷ جلدی را خواندم؛ اما وقتی به این آخری رسیدم، درست از وسط‌های داستان از خواندنش دست کشیدم. تنها و تنها برای خاطر این که نفهمم چه خواهد شد! آن‌قدر که دوستش داشتم و آن‌قدر که از یک پایان تراژیک می‌ترسیدم. بعد از ماه‌ها وقفه اما، ذره‌ذره و با ترس‌ولرز، مابقی‌اش را هم خواندم. داستان اوجش تا همین وسط‌هاست، این آخرش دیگر مؤخره‌ای است برای حسن ختام. برایم جذاب بود.

پ.ن.
راستش دیگر نتوانستم تمامش کنم، فرسایشی شد و دیگر جذابیتش را از دست داد.