یادداشت نگین جعفری

        سفید از حسرت این انتظار است استخوان من
که یارب ناوکت در کوچه‌ی دل کی نهد پا را

داستانی ساده که مفهوم عمیقی را منتقل می‌کنه و می‌تونه تلنگر خوبی باشه.

قشنگ‌ترین قسمت کتاب برای من:
"علامه حلی یک اقدام فرهنگی رو تا نزدیکی حصول نتیجه پیش می‌بره و وقتی برای برداشتن گام نهایی درمی‌مونه،امام-چه بسا بدون هیچ دعوت و التماس و سینه‌زنی و شعار و ضجه و مویه‌ای-پا پیش می‌گذارن و تشریف می‌آرن و باقی کتاب رو برای علامه رونویسی میکنن...ای خواجه درد نیست،وگرنه طبیب هست."