یادداشت مریم محسنیزاده
1404/3/20
کتاب حاضر چند جستار دربارهٔ رابطهٔ اورهان پاموک با پدرش میباشد. جستارهای خوبی که احساسات عمیق و لحظات تلخ و شیرین کودکی را دربردارند. متن سوم هم سخنرانی او برای نوبل ادبیات ۲۰۰۶ است که نکات جالب و آموزندهای دارد. پاموک در کل کتاب از الهامبخش بودنِ پدرش بر نویسندگی و تأثیر ادبیات بر زندگی میگوید. در بخشی از کتاب به موضوعات ادبیات امروز اشاره میکند. او معتقد است به جای بیان دردهای ابتدایی چون فقر و کمبود غذا باید به توصیف احساساتی چون ترس از نادیدهشدن و خود را بیارزش دانستن، خُرد شدن غرور جمعی ملتها، تحقیر و احساس عقب ماندن از جهان، سرکوب رویاهای جمعی و غرور ملی پرداخت. پاموک مخاطب را در خلال تجربههای مشترک، جذب متن میکند و نثری خواندنی و صمیمی دارد. آنقدر که مشتاق خواندنِ کتاب "نام من سرخ" شدم؛ اگرچه موضوع متفاوتی دارد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.