یادداشت مجید اسطیری

        به بهانه روز مهندس
من این کتاب را کامل نخوانده ام اما بخشهایی از آن را خواندم و برایم جالب بود. اساسا توجه به مسئله نارضایتی بخشی از دانشجویان برتر کشور از این که در مسیری کانالیزه بدون شناخت کافی وارد رشته های فنی مهندسی شده اند و نیازهایشان برآورده نشده قابل تقدیر و توجه است
البته یک ایرادم به کتاب این است که جامعه آماری آن کوچک است. هم تعداد کسانی که طرف مصاحبه قرار گرفته اند نسبت به اهمیت موضوع کم است و هم این که این گفتگوها باید با تعداد زیادی از دانشجویان مشغول به تحصیل در رشته های فنی مهندسی و پزشکی که هنوز تغییر رشته نداده اند یا اصلا تصمیم به تغییر رشته ندارند اما راضی هم نیستند نیز انجام میشد. من خودم یکی از تغییر رشته ای ها بودم و به همین خاطر این کتاب را دوست دارم. مصاحبه های این کتاب و عمق بحران دانشجویانی که نارضایتی از غرق شدن در تفکر تکنیکی آنها را از تحصیل در رشته های مهندسی بهترین دانشگاه های کشور به سمت علوم انسانی کشانده آبشخور اصلی خلق مجموعه داستان به هم پیوسته "کافه پیپ" محمدقائم خانی است.