یادداشت نرگس عمویی

        شیوه‌ی روایت کتاب، فصل‌بندی‌ها (از عنوان‌شون گرفته تا محتوای مربوط و سلیسش)، طنزی که تمام‌مدت در پس‌زمینه‌‌ی داستان بود، نوع نگاه فلسفی به اتفاق‌ها و استدلال‌های جالب و خودمونی بودن نثر و راحت‌بودن در عین سنگین‌بودن( یه جاهاییش، واقعا به فکر می‌بردم؛ نظراتش درباره‌ی زندگی، مرگ و ارزش‌گذاری‌ای که برای هرکدوم داشت. اون هم از زبان آدمی که مرده و پس ارزشی که برای زندگی تعیین کرده، از حالت تئوری خارج و به مرحله‌ی تجربی رسیده. چون زندگی رو تجربه‌کرده. خیلی جالبه خب پسر!) باعث‌شد که من از خوندنش لذت ببرم و زمان زود بگذره.
از ترجمه‌ی خوب و روونش هم نگذریما؛ کلی ارجاع‌های اسمی و اصطلاحی سخت داشت.
      

0

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.