یادداشت مریم مهدی زاده

        گزارش های کوتاه و به قول نویسنده خام و دست نخورده از روزهای حضور  او در حج تمتع سال ۹۷.
گزارش ها ساده نوشته شده، بدون تکلف، احساس نکردم نویسنده در گزارش هایش خواسته باشد خود واقعیش و احساساتش را فراتر از آنچه هست به نمایش بگذارد و این موضوع از نظرم شایسته احترام است. همین حس را در کتاب "به سفارش مادرم" آقای حسینی نسب هم داشتم که البته حین خواندن این کتاب فهمیدم نویسنده ها با هم دوست هستند.
به نظرم آمد کتاب برای حج رفته ها بیشتر مناسب باشد تا حج نرفته ها، شاید وجود تجربه های مشترک و تمایل به یادآوری آنها به خصوص در توصیف روزهای بعد از اتمام اعمال حج که کمی یادداشت های روزانه حوصله سربر شده اند، مخاطب حج رفته را برای تکمیل خاطره بازی تا آخر با کتاب همراه نگه دارد ولی در مورد همراهی مخاطب حج نرفته با نویسنده تا آخر کتاب تا حدود زیادی مرددم.
هم صحبت شدن نویسنده با حاجیان کشورهای دیگر و توصیف ویژگی های ظاهری، اخلاقی و فکری آنها را دوست داشتم و به شدت برایم خاطره انگیز شده بود، به خصوص اینکه با عکس هم همراه بود ولی کاش عکس ها رنگی بود مثل آن چیزی که در به سفارش مادرم دیده بودم و کاش زیرنویس و شناسنامه داشت. تطابق عکس های انتهای کتاب با حاجی های معرفی شده داخل کتاب خودش یک جورچین بود به تنهایی!😁