یادداشت

        از اون کتاباست که وقتی تموم شد گفتم: خب که چییی؟؟؟

با سالینجر نمی‌تونم کنار بیام، همون ناطور دشتش که مثلا شاهکارشه رو هم دوست نداشتم. اون هم همینجوری "خب که چی" بود.

واقعا دوست دارم بدونم چرا سالینجر معروفه؟ چرا بعضیا کتاباشو دوست دارن؟ صرفا سلیقه؟ حسی که کتابش به من می‌ده صرفا برشی از زندگی نوجوونای آمریکایی یه دوره‌ی خاصه. حالا هرچقدر هم اون دوره نوشتن از اینجور چیزا خاص و تحول‌برانگیز بوده، الان حداقل برای من جذابیتی نداره.

همین و دیگر هیچ.

پیشنهاد می‌کنم این کتابو بخونید؟ قطعا نه. ولی اگه ناطور دشتو دوست داشتید، یا حتی خداحافظ گری کوپر رومن گاریو، احتمالا از این هم خوشتون میاد. حسم به این سه تا کتاب یکیه.