یادداشت فاطمه خوران🇮🇷🇵🇸

        عاطف حزین سال ۱۹۹۶ به عنوان خبرنگار روزنامه اخبار الیوم همراه یه عکاس به فلسطین اشغالی سفر می‌کنه تا ببینه برای روند صلح فلسطین و اسرائیل که بوسیله عرفات و جنبش فتح شروع شده چه آینده ای میشه متصور شد
حزین درست زمانی به فلسطین میره که یکی از رهبران حماس توسط اسرائیل ترور شده و حماس در انتقام این عمل عملیات های استشهادی (انتحاری) رو شروع کرده و اسرائیل در تلافی این عمل مناطق تحت سلطه تشکیلات خودگردان در اون زمان رو یعنی غزه و کرانه باختری رو محاصره کرده و اجازه نمیده هیچ کدوم از بومی ها خارج بشن یا مواد غذایی یا هر جنس دیگه وارد بشه 
بنابراین مردم این منطقه زندگی سختی میگذرونن و چیزی تا قحطی نمونده 
حزین تو این سفر از تل آویو، حیفا، غزه و قدس دیدن می‌کنه و با افراد مختلفی حتی اسرائیلی ها صحبت میکنه هر چند بیشتر مدت سفر رو تو غزه و کنار مردم رنجور ولی صبور و مقاومش سپری می‌کنه و بیشتر آورده سفرش هم از غزه اس

خب این کتاب برای من بشدت ارزشمند بود چون منو با دیدگاه های مختلف مردم فلسطین و همینطور اعراب آشنا کرد و اطلاعات خوبی بهم داد
نویسنده کتاب کسی نبود که تو خونه اش نشسته باشه و از بیرون گود مسائل رو تحلیل کنه، بلکه آدمی بود که همین که فرصت تجربه حضوری براش پیش اومد با وجود مخالفت اطرافیان، سریع قبول کرد و دل به دریا زد تا خودش از نزدیک ببینه چه خبره 
بخاطر همین نوشته های این آدم برای من خیلی باارزشه. باارزش تر از حرف تمام مایی که بیرون گود وایستادیم 
با اینکه مترجم و دوستان میگن نویسنده طرفدار صلحه ولی چیزی که من دیدم این بود که گرچه نویسنده صلح می‌خواست ولی طرفدار متعصب و دو آتیشه صلح نبود و خیلی سریع هم به این نتیجه رسید اسرائیل صلح نمیخواد و سوال و جواب هاش از شخصیت های مختلف بدون جهت گیری و برای روشن شدن مسائل و نیات، اول برای خودش و بعد برای مخاطبین روزنامه بود
خوندنشو بشدت توصیه میکنم مخصوصا اینکه کم حجم هم هست و سریع تموم می‌شه هر چند دوست داشتم نویسنده خیلی بیشتر بنویسه

پ.ن¹: من تا همین چند ماه پیش اصلا نمیدونستم یه سری اعراب وجود دارن که وقتی سازمان ملل تو سال ۱۹۴۸ نصف فلسطین رو به اسرائیل بخشید و وجود اسرائیل رو رسما اعلام کرد خونه هاشون رو ترک نکردن و حاضر شدن تحت دولت اسرائیل با مدارک شناسایی و هویتی اسرائیل زندگی کنن. به این اعراب، اعراب اسرائیل و اعراب ۴۸ میگن
پ.ن²: یه نظر دیدم تو گودریدز که به پ.ن های مترجم اعتراض کرده بود. راستش منم موافقم. همون پیشگفتار برای روشن شدن مسائل کافیه و لازم نیست مترجم نظراتش رو مکررا تو پ.ن هم اعلام کنه 
پ.ن³: الان دیگه تقریبا ۳۰ سال از اون زمان گذشته و عیار حرف اشخاص مختلف روشن شده و همین نشون میده حق با حماس بود. مخصوصا که تازگیا خبر اومده اسرائیل داره نقشه میکشه تشکیلات خودگردان که عملا نوکرشه رو هم حذف کنه
پ.ن⁴: یه نکته خیلی خیلی جالب که غیرمستقیم تو کتاب بهش اشاره میشه اینه که رفتار اسرائیل هرگز حتی زمان انتفاضه و جنگ خلیج فارس تا این اندازه سختگیرانه نبوده که الان (۱۹۹۶) درست وقتی که مثلا صلح برقرار شده هست. همین نشون میده اسرائیل فقط زبون زور حالیشه