هر صفحه خوندنش غمگینم میکرد، قلم بوبن خیلی دلنوازه. با توصیفاتی که از خانوم قصه کرد، آرزو کردم کاش شخصا میشناختمش. و قسمتی که گفت:
《نورانی ترین لحظههای زندگی من لحظههایی است که به تماشای دنیا قناعت میکنم. این لحظه ها از تنهایی و سکوت ساخته شده اند.》
