یادداشت مهدی جمشیدیان

         این کتاب مجموعه ایست از چند داستان کوتاه با پیرنگی نه چندان بکر و بیشتر روزمره و با پرداختی نه چندان کامل.  این به اصطلاح شکست در عناصر داستان بسیار کار نویسنده را به گمانم راحت می کند  که هر ایراد در ساختار داستان یا عدم تسلط بر قصه را بر گردن مکتب پست مدرنیسم بیندازد. چیزی که در آثار جناب براتیگان به وفور مشاهده می شود.               
       پست مدرنیسم در ادبیات داستانی خیلی مورد پسند بنده نیست خصوصا نمونه های وطنی اش که معمولا تقلید از بزرگان این مکتب در دنیاست چرا که در مملکتی که هنوز مدرنیسم  بطور کامل تجربه نشده  نمی شود  پست مدرنیسم را زندگی کرد که نتیجه اش در  هنر انعکاس پیدا کند.