یادداشت

        ۵/۵

مثل همیشه کاملا جدید و تازه ... حداقل برای من.
من از وقتی اولین کتاب طاهره مافی رو خوندم عاشق سبک نویسندگی متفاوتش بودم و تا به حال تو تمام کتاباش اینو دیدم، اما تو این یکی زیاد چیز خاصی ندیدم، متاسفانه. نه اینکه بد باشه ها فقط اینکه اون منحصر به فردی رو زیاد ندیدم.

احتمالا نیازی نیست از اهمیت این کتاب بگم چون تمام هدفش اینه به مردم نشون بده چه رفتارایی با یه مسلمون بعد از واقعه برج های دوقلو میشده. شیرین بعضی وقتا واقعا اعصابمو خورد می کرد ولی به نظرم اون رفتارا از یه نوجوون شانزده ساله بعید نیست پس میشه باهاشون کنار اومد. بعضی وقتا به شدت میفهمیدم شیرین از چی حرف میزنه و چی ناراحتش میکنه ... شاید حتا خیلی بیش از حد هم درکش می کردم.

دلم میخواست بیشتر از زندگی اُشن بدونم و باهاش آشنا بشم ولی این داستان اشن نبود. شخصیت نوید و دوستاش هم به شدت عالی بودن، اصلا حال کردم باهاشون.

اون بخشایی از فرهنگ ایرانی هم که توش بود خیلی لذت بخش بود. جالب بود از یکی از علایق شدید خود طاهره مافی که برک دنس هست بخونیم و تا حدودی علاقه اش بهش رو درک کنیم.

دیگه خلاصه از دستش ندید.