یادداشت محمدرضا مهدیزاده

        سه کتاب اثری از آثار احمد محمود، که اولین کتابی بود از احمد محمود خوانده‌ام.
من را جذب خودش کرد، به‌گونه‌ای که تصمیم گرفتم تمام آثار این نویسنده خوش‌نویس را در آینده بخوانم، و در زندگی مردمان جنوب زندگی کنم.
خواندن داستان و رمان، به‌گونه‌ای که زندگی کاراکتر و شخصیت‌های داستان و رمان لمس می‌کنیم و خودمان را جای اون شخص میگذاریم و در دل داستان می‌رویم و با اون به سمت کنجکاوی میرویم. اما این فقط بخشی از جذابیت رمان است، بخش جذابیت دیگه آن آشنا شدن با شرایط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، زندگی انسان‌ها در رمان و داستان است، البته رمان علمی تخیلی نباشد:) 
در داستان‌های این کتاب احمد محمود هم، همین نکته آشنا شدن با شرایط زندگی هستش که برای من جذابیت فراوانی داشت، یعنی به‌گونه‌ای بود که من را برد به شرایط اجتماعی اون زمان.
قدرت نوشتن داستان‌ها به گونه‌ای بود که من محو میشدم و انگار جای اون شخص هستم! کمتر نویسنده‌ای می‌تواند چنین تصویر سازی کند، مثلا در داستان انتر تریاکی و کابوس، به‌گونه‌ای تصویر سازی قوی بود که من یک لحظه‌ خودم را تریاکی تصور کردم و حال و احوال او را درک کردم!
علاوه بر این در بعضی از داستان‌هایش به سمت خصوصیات بعضی از مردمان اون‌زمانه نشانه رفت و آن را نقد میکرد، مانند بیهودگی که اشاره به زندگی یک فرد که همسرش دست به تن فروشی زده، آلاچیق که اشاره به بدگمانی مردم رفته، مامور اجرا هم اشاره به و رشوه‌گری، و یک چتول عرق که اشاره به زندگی یک آدم مشروبی که به فلاکت افتاده است پرداخته است.
در نتیجه خواندن این کتاب را پیشنهاد میدهم