یادداشت Mari
1404/1/20
کتاب خیلی تلخی بود.
زندگی بعضی از آدما غوطه‌وره توی رنجی که اگه انگشت یه‌سری از افراد رو لمس کنه، نمیتونن تحملش کنن. نمیفهمن، شایدم نمیتونن بفهمن.
سکوت، لای خطوط کتاب سکوتی هست پر از فریاد و رنج.
روایتش شبیه فریادهای بشدت دردناک زیر آب بود.
تلخ بود. خفه کننده. قلبم شکافته می‌شد و دوخته می‌شد با دستای آقای معروفی و قلم توی دستش.
آخ آقای معروفی، چقدر جای خالیتون تو ذوق می‌زنه...
کاش در آرامش بخوابید.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.