یادداشت اختر خانوم

        کتاب عجیبی بود برام.
به واسطه ویژگی شخصیت اصلی که همون نابینا بودنشه شما خیلی خوب میتونید با توصیفاتی که از همه چیز بیان میکنه چشماتون رو ببندید و کاملا چیز هایی که میگه رو تصور کنید. ولی باز هم محتوای عجیبی برام داشت. خب صادقانه اگه بگم، بعد خوندن این کتاب فهمیدم که هیچ علاقه ای به این ژانر و این سبک شخصیت سازی ندارم. نمیگم داستان زیبایی نبود؛ بلکه من باهاش نتونستم ارتباط بگیرم. وسط هاش بهم حس کتاب چلنجر دیپ رو میداد. با اینکه به شدت از فضا سازی و پیشرفت داستان خوشم اومد، و عمق جملاتش (به استثنای پایان بندی کتاب)؛ ولی نمیتونم با این سبک ارتباط بگیرم.