یادداشت

        دور بر خودم پر از حرف های نا امید کننده هست. حرف هایی از جنس ایرانی کار از دستش بر نمیاد. ایران پیشرفت کنه؟!
اما این کتاب خلافش رو ثابت کرد. ثابت کرد ایرانی میتونه کارخونه ای که دارایی اش منفی است رو به کارخونه سود ده برسونه.
بعد از تموم شدن کتاب واقعا احساس غرور کردم. 
دم مدیرش گرم که خسته نشد حتی وقتی تمام راه ها به روش بسته شد.
دم نویسنده اش گرم که دغدغه نوشتن همچین کتابی رو داشت.
دم تک تک آدم هایی که برای برپا شدن کار خونه جمکو زحمت کشیدن گرم.
فقط یک نکته: این کتابو وقتی کلی کار دارین شروع نکنین بگین ده صفحه میخونم و تموم، چون نمیشه.
من وسط کلی کار خوندنش رو شروع کردم و تا وقتی تموم نشد نتونستم بزارمش کنار.😁