یادداشت عین راء

        زود تمام شد. گاهی انسان می دود که تمام شود و گاهی از تمام شدن حسرت می خورد و من حسرت خوردم از زود تمام شدن. هم از زود تمام شدن این کتاب و هم از زود تمام شدن عمر آقای کاظمی آشتیانی.

شاید تا کسی از نزدیک شخصیتی جهادی را ندیده باشد متوجه نمی شود وقتی می گویند او به سلامتی خودش اهمیت نمی داد یعنی چه؟! مگر می شود مثلا کسی حواسش نباشد که دارد زیادی فعالیت می کند مثلا و بعد یک دفعه ببیند همه چیزش را، از جمله سلامتش را این وسط گذاشته؟! و اینکه نشان دادنِ ملموس جهاد بود. مدیریت جهاد. جهاد علمی! جهاد از همه لحاظ.

مقدمه کتاب را دوست داشتم. اینکه جریانی متوجه باشد جهاد ادامه دارد و فقط در عرصه نظامی نیست و فقط در شخصیت های شاخص نیست، این برایم ارزشمند است. 

این کتاب هرچند که داستان رویان بود و یک مجموعه ولی مجموعه را از افراد چگونه می توان جدا کرد؟! این مجموعه با کاظمی آشتیانی بزرگ شده بود و قدم به قدم در کتاب یاد و نام او بود. البته از زحمات بقیه دانشمندان هم یاد شده است و آن قسمت که دانشمندی با همسرش و در سختی به خارج از کشور رفت تا آزمایشی را انجام بدهد واقعا برایم جذاب بود. 

کتاب چیزی بین کتاب های دفاع مقدس و کتب علمی بود! ترکیبی از هر دو. آن جا در کار گیر می کردند و صلوات نذر می کردند یا وقتی کاظمی آشتیانی هدیه اش را بین همه تقسیم کرد! عجیب است این کتاب واقعا.
خواندنش برای همه بنظرم لازم و جذاب باشد. صد و پنجاه صفحه اول مخصوصا که در مورد خود موسسه و مرحوم کاظمی آشتیانی است، برای همه لازم است. قسمت ضمائم هم البته خوب بود ولی صد و پنجاه صفحه اول، اصل کتاب است. 

این کتاب، عزم را در انسان تقویت می کند. همه باید بخوانند.