یادداشت حنا دروی

        با سلام و درود 
یک کتاب با حال و هوای بهاری و در یک لوکیشن بسیار زیبا؛ ژاپن، سرزمین آفتاب تابان.🇯🇵
کتاب چایخانه را می توان به نوعی سفرنامه دانست؛ نقاط گردشگری ژاپن از دید یک عکاس جوان و تازه وارد در این حرفه! 
و چه سرزمینی مناسب‌تر از ژاپنِ بهاری برای سوژه های عکاسی.☺️
خرداد ماه کتابی امسالِ من تاکنون در ژاپن بوده و در کنار این کتاب، من کتابِ دو دستی[سفرنامه آقای ضابطیان] را خوانده ام و در حال مطالعه کتاب خاطرات ماندگار و چیزهای فراموش شده هستم[ژاپن من دعوت کن به سرزمینت 😁]،
خب خب، بریم سراغ کتاب خودمون:
سفر به ژاپن مثل اغلب انسان ها در صدر لیست آرزوهای فیونای داستان ما بود و وقتی برنده یک سفر رایگان به ژاپن می‌شه، با تشویق دوستانش علی رغم مخالفت خانواده اش رهسپار توکیو می شه. اونجا چه چیزی در انتظار فیونا خواهد بود؟ آیا سفر به ژاپن به خوبی پیش میره و یک خاطره فراموش نشدنی برای فیونا می‌سازه؟
داستان چایخانه، داستانیست التیام بخش و ترمیم کننده برای فیونا و شاید برای ما! وقتی داستان را می خوندم و حرف شخصیت های ژاپنی داستان را می شنیدم، احساس آرامش خوبی را داشتم و به خصوص می تونم بگم صفحه ۱۰۶ برای من، خاص ترین و زیباترین و آرامش بخش ترین صفحه کتاب بود. 
مراسم چای در کتاب به خوبی پرداخته و گفته شده و  این مراسم همیشه برای من یکی از زیباترین مراسمات کشور ژاپن بوده [چه از کتاب هایی که خوندم و چه از فیلم هایی مثل آخرین سامورایی که دیدم!] و دوست دارم در آینده خودم به شخصه تجربه اش کنم.🍵🍵
بخش دوم چایخانه به فیونا و گاب می پردازد؛ گابریل برنت که گذشته ای خاص با فیونا دارد و شاید این مواجه بعد از سال ها برای هیچکدام از آنها قابل انتظار نبوده و در طول داستان برخورد ها و داستان آنها، را خواهیم فهمید و این جذابیت دیگر کتاب می باشد.
علت اینکه من امتیاز ۴ از ۵ به کتاب دادم:
-توصیف از فضا ها به نظرم کافی نبودن و برخلاف تصور همیشگی ام از قلم ژاپنی ها که توصیف قوی دارن؛ تقریبا فضاهای کتاب را با کتاب دو دستی و سرچ متوجه شدم.
_در رابطه با شخصیت های فرعی و ظاهرشون کتاب خیلی نپرداخته بود که برای من آزار دهنده نبود ولی به نظرم ویژگی های ظاهری خانواده ژاپنی داستان و شباهت و عدم شباهتشون بهم می تونست جذابیت داستان را بالا ببرد، اما این باز هم به سلیقه مخاطب برمی گرده!
 اگر به ژاپن و فرهنگ آن علاقه مند هستید، این کتاب می تونه گزینه مناسبی برای مطالعه باشه و برداشت من از ژاپن، بعد از مطالعه ی هر دو کتابِ چایخانه و دو دستی، کشوری بود که سنت و مدرنيته به مقدار زیادی در هم آمیخته شده  و شاید هرگز نتوان سنت را از ژاپن و مردمانش گرفت و آنها همان مردمان پر تلاش و مبادی آداب باقی خواهند ماند.☺️
ممنون از توجه شما برای خواندن یادداشت 🫶🏻
نظراتتون را حتما کامنت کنید.🌸💮🌸