یادداشت توکلی

        _بسم الله الرحمن الرحیم_

نزار در یکی از گفتگوهایش در زمینه‌ی ترجمه‌ی شعر می‌گوید:«مترجم یا باید شاعر باشد یا از حساسیت شعری برخوردار باشد.»  به نظرم نقطه‌ی قوت کتاب در مترجم شاعرپیشه‌اش است. اگرچه شعر نیست، اما کلام شعرگونه‌ی جناب قبانی را به خوبی منعکس کرده‌است.

اگر بخواهم صحبت‌ها و پاسخ‌های شاعر را فقط در یک کلمه توصیف کنم، "دیوانه‌وار"بودن است. اصلا عجیب غریب حرف می‌زند، صریح و گاهی خنده‌دار.(البته برای من جنبه‌ی طنز داشته، نه اینکه شاعر به جد نگفته باشد.).
گاهی البته پاسخ‌ها از سوالات فاصله می‌گرفتند و حس میکردم که نزار فقط می‌خواهد یک‌سری حرف‌ها را بزند و اهمیتی نمی‌دهد که پرسش چه بوده!

کتاب خوب است نه برای الگو گرفتن و هم‌ذات پنداری! بلکه برای حیرت کردن، تامل ورزیدن و گاه متعجبانه خندیدن.

دوست‌داشتنی  و در عین حال گاه ناپذیرفتنی بود؛ البته که حق هم این است که  اندیشه‌های یکسانی نداشته‌باشیم!