یادداشت گمشده در الف هیم.

        گاهی وقتا یه کتاب می‌تونه دنیای جدید رو بسازه که با وجود آشنا بودنش، واقعی‌تر از هر واقعیتی تو رو در خودش غرق کنه. رقبای الهی دقیقاً همون کتابه. داستانی که با کلاسیک بودن و حس نوستالژی بودنش تورو متعجب میکنه:)))
روایت هایی که میشه و نامه های ردوبدل شده پر از کشمکش‌های درونی و بیرونی‌ ایه؛ جنگ بین خدایان، انسان‌ها، وظیفه و احساس... اما چیزی که این داستان رو متفاوت می‌کنه، عمق رابطه‌ی رومن و آیریسه. دو تا شخصیتی که اولش به نظر میاد که دشمن‌ان، اما زیر همه‌ی نقاب‌هاشون یه حقیقتی رو متوجه میشن: اون‌ها بیشتر از هر کسی توی این دنیا، همدیگه رو می‌فهمن. رابطه‌شون پخته‌ست، کلیشه ای نیست و کاملا واقعیه..
پایان کتاب؟ خردکننده. از اونایی که اشکت رو در بیاره و بشینی و به سقف زل بزنی و با خودت فکر کنی که چرا، چرا این اتفاق افتاد؟
یکی از بهترین هایی بود که خوندم:))