یادداشت

        مصطفی و سمیه جزء معمولی ترین خانوادهء شهدا بودن،قصهء زندگیشون شبیه خیلی از ماها بود و  علیه السلام مطلق نبودن...برعکس ضعف هایی مثل همهء ما داشتند و این زندگیشون رو باور پذیر تر میکرد ولی نقطهء عطف زندگیشون ایمان به اون چیزی بود که بهش باور داشتند
اونجایی که شهید برای راضی کردن همسرش بهش میگه:من عاشق توام،اما قبول کن که آرمان و هدفم رو میپرستم»
تمام این کتاب تو این جمله خلاصه میشه،اگر همینقدر محکم پای باور و آرمان مون بمونین شهید میشیم