یادداشت فائزه تکلو

        جایی که داستان شروع می‌شود کمی گنگ و مبهم است ولی مدتی که بخوانی وارد دنیایش میشوی و چنان صحنه‌های به یاد موندنی برایت ترسیم میکند که مشابه صحنه‌های مهم رمان‌های بزرگ همیشه در خاطرت میماند.
جزئیات کافی این کتاب را خیلی دوست داشتم. شخصیت‌ها و دقت به چیزهای کوچک از سبک زندگی سرخپوست‌های جدید. مخصوصا که همه این‌ها در یک داستان نسبتا کوتاه جا شده و حوصله آدم را سر نمی‌برد. البته رگه‌هایی از تطهیر سفیدپوستان در داستان دیدم که شاید اگر خودم سرخپوست بودم مثل قرارگاهی‌ها به جونیور فحش میدادم:))
در  این اثر امید هست. انتقادهای جدی هست در قالب شوخی. غم و شادی در کنار هم هست و این داستان را ارزشمند می‌کند.