یادداشت مریم السادات هاشمی

        باید تاریخ بنی اسرائیل را خواند تا اشتباهات شان را تکرار نکرد.ریشه تفکرات صهیونیستی را نیز باید از تاریخ بنی اسرائیل کشف کرد از جمله تفکر برتر دانستن خود از دیگر ملیت ها. از بزرگترین اشتباهات بنی اسرائیل این بود که برگزیدگی خدا برای مأموریت بزرگ را که شنیدند فقط برگزیدگی را پذیرفتند ماموریت بزرگی که آماده‌سازی جهان برای ظهور پیامبر آخرالزمان بوده را نپذیرفتند و احساس کردند آن ها تافته جدا بافته اند که خدا آن ها نجات داده است.
با تن‌پروری و ایراد گیری و مادی‌گرایی راه هدایت پیامبران را سخت کردند، نکته ای که در این کتاب برایم جالب بود این بود که شنیده بودم بنی اسرائیل پیامبران شان را می‌کشتند اما متوجه شدم که منظور این است که با فاش کردن راز های آن ها زمینه قتل پیامبران را فراهم می‌کردند.
 
ماجرای بنی اسرائیل پس از حضرت موسی نیز جالب است که ابتدا هر سبط یا گروهی، قاضی یا کدخدایی داشت که این دوره معروف به دوران داوران است و پس از آن بنی اسرائیل درخواست کردند که پادشاهی داشته باشند که دوره فرمانروایی حضرت داوود و سلیمان اتفاق افتاد اکنون نیز برخلاف ما که معتقد به نبوت این انبیا هستیم یهودیان به دید یک پادشاه قدرت‌مند به این دو نفر توجه دارند نه یک نبی و هدایت‌گر.
نکته دیگری که به چشم می‌خورد انصاف در خصوص این قوم بود که یک ویژگی هر چند در یک قوم همگیر باشد اما استثنائاتی دارد که باید به آن توجه کرد.
دیروز این کتاب را تمام کردم  و امروز سینمایی موسی کلیم الله، فصل طلوع را دیدم تا حدودی آنچه در این کتاب آمده را با فیلم مقایسه کردم بعضی موارد تطبیق داشت از جمله این که فرزندان یعقوب ۱۲ تیره یا سبط شدند و حضرت موسی از سبط بنی لابی ست، فرعونیان یا هر طاغوتی، انبیا و مصلحان را به عنوان ویران‌گر می‌شناسند چون نظم فرعونی را به هم می‌ریزد. و مردم را نیز از همین مسئله می‌ترساند که نظم زندگی شما به هم خواهد ریخت تا در این مسیر انبیا را همراهی نکنند.
اما آنچه که در فیلم قابل توجه بود دیدگاه منتظران منجی در این فیلم بود که انتظار منجی را برای نجات خودشان می‌کشیدند نه هدایت؛ شاید در تاریخ هم این‌گونه باشد و بنی اسرائیل این‌ گونه انتظاری داشتند. که چنین انتظاری باعث می‌شود که قدرت تحمل سختی در این راه را نداشته باشند و دستورات پیامبران را تبعیت نکنند.

این کتاب از آیت الله مصباح یزدی است که تدوین آن برعهده آقای عزیزی کیا بوده، نمی‌دانم چرا آقای عزیزی کیا را به عنوان نویسنده نوشته اند.