یادداشت ثمن

        مدتیه که دارم کتاب رو میخونم خیلی از نظر فکری درگیر شدم، اینکه خیلی وقتا چیزی که در رفتار و حتی گفتار کسی می بینیم واقعا حرف دلش و از اعماق وجودش نیست، مثل وقتی سولماز به گالان گفت برادرم رو بکش... یا خیلی وقتای دیگه...

و چیز دیگه ای که خیلی باهاش مواجه شدم اخباری هست که گوش به گوش می‌چرخه تا برسه به کسی ، چقدر با اخبار دست اول و حقیقت موضوع فرق داره به حدی که می‌تونه به طور کامل اون جریان رو جور دیگه ای بهمون بده...

خلاصه که کی میگه رمان چیزی یاد نمیده، مگه جز اینه که زندگی زیسته یه عالمه آدم دیگه رو به عنوان تجربه به ما می چشونه؟