یادداشت
1402/5/15
3.8
11
همیشه مشکل من با داستان های عاشقانه کلاسیک پایان عالی و بدون نقصشون بود که البته خیلی کم توی زندگی واقعی اتفاق میفته،ولی ت این کتاب مثل جین ایر پر از فراز و نشیب و داستان های تلخ و شیرین و "واقعی" بود.شاید چون حجمش خیلی زیاد بود یه جاهایی خسته کننده میشد اما محتواش ارزشمند بود،طفلی لوسی اسنو،ولی قشنگیش این بود که دوشیزه اسنو اصلا شخصیت کامل و رفتار ملکه مآبانه نداشت و خودش بود، با رک بودن و نیشِ شیرین خودش
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.