یادداشت مهدی منزوی

        «نیم دانگ پیونگ یانگ» آخرین اثر «رضا امیرخانی» که حاصل تجربیات دو سفر به پیونگ یانگ پایتخت کره شمالی هست.
من این کتاب پارسال روی اپلیکیشن «طاقچه» خوندم.  نام کتاب خیلی هوشمندانه و با ذوق انتخاب شده، چون واقعا کشف شش دانگ اطلاعات از کره شمالی کاری نشدنی هست! متن خیلی روان و پر کششه و بنظرم بدون حب و بغض و پیش داوری نوشته شده. من خودم تجربه سکونت در کره جنوبی رو داشته ام ولی فقط کره شمالی رو از لب مرز دیدم، در منطقه ای بنام 
DMZ(De-Militarized Zone)
چون بعد از جنگ وحشتناک دو کره، صلح صورت نگرفت و با مداخله چین و امریکا آتش بس اعلام شد و یک مرز تعیین شد که تا چند کیلومتر فاصله از اون خط فرضی تحرکات نظامی ممنوع هست. حالا بماند که ما با پاسپورت ایرانی در سال ۱۳۸۸ با اون شیرین کاریهای احمدی نژاد به زور تونستیم مجوز حضور در اون منطقه رو بگیریم که در واقع تحت کنترل امریکاست.
ولی اطلاعاتی که از کره جنوبی در مورد شمالیها میگرفتیم و یا بعدا در مدت اقامتم در چین بدست آوردم منافاتی با نتیجه گیریهای نویسنده این کتاب نداشت و همین باعث شد این کتاب بیشتر به دلم بشینه و لذت ببرم.
مثلا یادمه که نهادهای مردمی در کره جنوبی بود که با جمع شدن ده هزار دلار یک نفر رو از کره شمالی به جنوب فراری میدادند. یا وزارتخانه ای در کره جنوبی وجود داشت که اگر ادغامی قرار بود بین دو کره انجام بشه، از بروز اتفاقاتی شبیه هجوم مردم آلمان شرقی به غربی جلوگیری کنه تا این ادغام بمرور انجام بشه. و یا برخوردهایی که با مردم کره شمالی در چین داشتم همین تجربه آقای امیرخانی بود. آدمهای سرد و بی روح که از هرگونه تماس حتی چشمی فرار میکردند. هرچند که احتمالا فقط افراد خاصی اجازه خروج از کره شمالی رو پیدا میکنند و همیشه تحت نظرند!
در کل شیوه سفرنامه نویسی آقای امیرخانی دلنشینه و توصیه به مطالعه این کتاب سرگرم کننده و آموزنده دارم.

۳۴۴ صفحه
#رضا_امیرخانی
 #نیم_دانگ_پیونگ_یانگ
  #نشر_افق