یادداشت الهام نظری

        اولش حس می کردم اصلا این اثر رو دوستش ندارم و اینا دیگه چیه اروین د یالوم نوشته  اماجلوتر که رفت متوجه فصل بندی موضوعی  اثر و سبک و سیاق ژرف اندیشی نویسنده شدم. بااین که احساس خوبی از سبک زندگی انسان های زیسته در این اثر نداشتم  اماعطف  معنایی اثر برام اونجا بود که متوجه شدم یه نویسنده کاربلد یک وجهه ی  روان درمانگرایانه ی کاربلد داره مثلا درجایی مثل این  اثر متوجه می شیم نویسنده روایت این روان درمانگرها به روانکاوی  این روان درمانگرها هم پرداخته ونویسنده  با  روی نامرئی قلمش، یه پا روان درمانگرِ روان درمانگران مختلف این اثر هم  هست:).  ازباب توصیه مطالعاتی هم به نظرم  ؛ در هر سنی هستید که هنوز شناخت مبنایی  کاملی از چند حوزه بنیادی ندارید  کلنجار بااین اثار رو توصیه نمی کنم. به اونهایی که به دنبال روایت  های اجتماعی از علوم انسانی غربی هستن خوندن این اثار رو توصیه می کنم، این برداشت واضح از  اثر نیست اما به گمان من کاملا مشهوده که   نسخه یابی برای حال بد انسان  غربی  از طرف بهترین روان درمانگران غربی هم  به در بسته می خوره، ورا که مبنا،جامعه ی  زیسته،پارادایم تحلیلی هردو زخم های درمان نشده ای دارن،   چراکه خشت اول چون نهد معمارکج، تا ثریا می رود دیوار کج....