یادداشت سیدحسین موسوی

        خب بیایید ی یادداشتی داشته باشیم بر این کتاب شیرین،
نمی‌دانم کتاب شیرین بود یا من به آن قندی یا نباتی چیزی افزوده ام ولی هرچه که بود رمانی بود که از عمق جان یک کتابخوان رو قانع و سرمست از خوندن خودش می‌کرد و چ چیزی بهتر و بالاتر از این برای کسی که عاشق خوندن کتاب و بالاخص رمان است؟!

خالد حسینی خیلی زیبا این رمان رو به رشته تحریر درآورده و در حالی اونی نوشته که تا حدودی تونسته رنج کشورش افغانستان رو هم به نمایش بگذاره هرچند که ای کاش بیشتر از تاریخ کشورش می‌نوشت ولی همین که در خلال یک داستان توانسته بود به زیبایی مخاطب خودش رو سرگرم کند که تا انتهای داستان همراهش بماند کار بزرگی بود به نظر من،

داستان هرچند در جاهایی قابل حدس بود اما در خیلی از جاها هم قابل حدس نبود،
تعلیق های داستان بسیار زیبا و استادانه بودند و مجبور می‌کرد آدم رو که حتما حتما بره فصل بعد که ببینه چ اتفاقی افتاده یا قراره که بیفته،

داستان حسن، داستان بسیار. غم انگیزی بود که واقعا آدم رو متأثر می‌کرد، هنوز هم دلم در آن شخصیت خیالی نویسنده گیر کرده است، گویا داستان اکنون شده دنیای واقعی من....

زیبا بود