یادداشت علی اکبر حسنی

        برای من از معدود کتاب‌هایی بود که هیچوقت دوست نداشتم در مطالعه‌ش وقفه‌ای بندازم و من رو با خودش به اوج و عمق روایت می‌برد. شاید حین مطالعه هیچ کتابی تا این اندازه از صحبت‌های دیگران که من رو از عمق روایت بیرون می‌کشید آزرده نشده بودم.
به هر حال، قلم‌زن که نادر ابراهیمی باشد و موضوع، ملاصدرا که باشد، هیچ جای سهل‌انگاری و درنگ نیست...