یادداشت شراره

        به خاطر این کتاب تقریبا یک ماهه که به بهخوان سر نزدم و کتابایی که خوندمو به لیست اضافه نکردم چون خیلی منو به فکر واداشت و کلی احساسات ضدو نقیض درباره این کتاب داشتم هم کلی حرف داشتم دربارش هم نمیتونستم در قالب کلمات بیانش کنم الان هم نمیتونم...

شفقت و مهربانی با دیگران و بخشش خیلی خوبه کمک و درک دیگران خیلی خوبه ولی اینکه بخوای مدام خودتو درگیر مشکلات دیگران کنی دیگه چیزی از خودت و حال خوب برات باقی نمیمونه...اگر کمکی از دستت برمیاد انجام بده اگر نه فراموشش کن...چون با غصه خوردن از رنج دیگران کم نمیشه و راهی هم گشوده نمیشه...

مشکلات و رنج ها موجب رشد فکری و بلوغ عاطفی ما میشن اگر مدام بخواید به دیگران حتی به فرزندتون کمک کنید جلوی رشدش را میگیرید و باعث متوقف شدن روند پیشرفت و رشدش میشید...
خلاصه فکر میکنم تو هر کاری خارج شدن از تعادل چیزی جز ضرر به همراه نداره حتی در مهربانی...

جملاتی از کتاب: 

شفقت به معنی پذیرفتن یا تحمل‌ کردن چیزی در شخصی دیگر است؛یعنی خود را به جای دیگری قرار دادن؛احساس کردن درد و رنج خود ماست و درک دیدگاه‌های او با بلند نظری.
به دلهای خود نگاه کنیم،آنچه پا را رنجور میسازد کشف نماییم و آنگاه تحت هر شرایطی،از تحمیل آن رنج بر دیگری اجتناب ورزیم.بنا بر این میتوان شفقت را نوعی رویکرد مبتنی بر اصول اخلاقی و نوع دوستی منسجم تعریف کرد. 

کنفسیوس این کمال مطلوب یا آرمان را رِن (به معنی شریف و شایسته-لطافت و انعطاف پذیری) نامید: انسان ها نباید خویشتن را در یک دسته ممتاز و خاص قرار دهند بلکه باید هر روز و همه روز تجربه خود را با تجربه دیگران مرتبط سازند. 

چهار اف :غذا خوردن،جنگیدن،فرار کردن،تولید مثل 

اگر توجه خود را بر آسمان متمرکز کنیم و از آنچه انسان‌هامیتوانند برای خود انجام دهند غافل شویم(از فهم سرشت چیز‌ها عاجز خواهیم بود) 

معنویتی که فارغ از همدلی و نوع دوستی نسبت به دیگران باشد خطاست. 

چه کسی قدرتمند است؟ کسی که دشمن را به دوست تبدیل کند. 

+فهرستی از خصایل خوب و استعدادها و موفقیت های خود تهیه کنیم.
ما نقایص برخی از نزدیکانمون را تشخیص میدهیم،اما این موضوع مهر و دلبستگی ما به آنان را کاهش نمیدهد به همین ترتیب نقایص نباید بر ارزشیابی ما از خودمان تاثیری داشته باشد. 

اگر نتوانیم واقعیت ترس های خود را بپذیریم احتمالا ترس های دیگران را نادیده میگیریم و حتی به تمسخر آنها میپردازیم.

ما غالبا و دقیقا به خاطر خصوصیاتی که در خود نمیپسندیم به دیگران حمله میکنیم.این میتواند به این منجر شود که صفات نه چندان پسندیده خود را به دیگران نسبت دهیم...