یادداشت فاطمه رفعت

        صفحه اول کتاب به نقل از ولادیمیر ناباکوف جمله ای نوشته "آدم های زیادی را نمی‌شناختم و هیچ کس را هم دوست نداشتم."
کاملا مرتبط با کتاب.
داستان از زبان مزین است. دختر اول خانواده. از اینها که زود بزرگ شده و غمخوار مادر شده. 
از پدر و خواهرش متنفر است و این تنفر را با خودش حمل می‌کند. هیچ گونه قداستی برای خانواده قائل نیست و حتی  بارها طی داستان حرمت و قداست خانواده و پدرش را می‌شکند. به مردم عادی هم بدبین است. کل کتاب داستان جنگ مزیّن است با خودش.
قلم نویسنده اما به نظرم واقعا خوب است. گیرا و جذاب با تصویر پردازی قوی ولی از نیمه کتاب به بعد پر از اضافه گویی.
با توجه به محتوا و تم تاریک کتاب و این حرف ها امتیاز من 5.10