یادداشت نوید نظری

        رمان‌های روسی معرکه اند. برعکس سایر صناعات روس‌‌ها در معاصرت ما!
داستایوفسکی را باید نویسنده همیشه قلم به دست نامید نه اینکه تنها پرکار باشد بلکه چون جان رمان‌های او گفتگو‌های انسان با خود است. دقیقا جایی که نویسندگان دیگر ساکت اند او در حال نوشتن است. جایی درون خود انسان
جدال انسان با خودش!
کتاب جنایت و مکافات حاصل این نزاع درونی است. روانی که می‌گوید بکش و جانی که مکافات خواهد کشید. حتی اگر در ارزش‌ها و اصول قهرمان داستان این قتل و جنایت مشروع و موجه باشد هم نفس انسان از مکافات او ناگزیر است. در آخر هم انسان مکافات کشیده تسلیم روان سرزنشگر خود می‌شود و خودش را لو می‌دهد.
هرچند برخی توصیفات و صحنه‌پردازی‌ها فانتزی، خیلی تصادفی و ساختگی است اما چون پیکره‌بندی اصلی داستان بر اساس نزاع درونی قهرمان پیش می‌رود نمی‌شود خرده‌ای بر نویسنده گرفت.