یادداشت 🇵🇸زهرا سادات گوهری🇵🇸

        بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

عادت ندارم کتابی رو بدون یادداشت رها کنم پس مجبورم راجع به اژدهای یخی که یه داستان نیمه بلنده هم یه مرور بذارم اینجا.
اول از همه بگم که این کتاب هیچ ربطی، تاکید می‌کنم هیچ ربطی به نغمه ی آتش و یخ یا همون گیم آف ترونز خودمون نداره. یه داستان مجزاست که برای کودکان نوشته شده و لطفا با انتظار یه پیش درآمد(اسپین آف ) از بازی تاج و تخت نرید سراغش(game of thrones ).
خب اول از همه بگم این یه داستان برای کودکانه و نباید انتظاراتتون رو ازش ببرید بالا.
مثلا از  اینکه همه ی شخصیت ها خیلی ناگهانی کشته بشن و دسیسه چینی و توطئه و خاندان های مختلف خبری نیست. یه داستان خیلی آروم و کودکانه ست.
داستان دختری به اسم آداراست که فرزند زمستانه و مثل بقیه ی کودکان درد و... رو حس نمی‌کنه و حتی گریه نمی‌کنه یا لبخند نمی‌زنه و می‌تونه به موجوداتی به اسم مارمولک یخی دست بزنه که اگه بقیه بهشون دست بزنن می‌شکنن.
اینجا دوباره آقای مارتین از این عنصر زمستان و سرما و یخ استفاده می‌کنه در داستان، که توی نغمه ی آتش و یخ هم همچین چیزی وجود داشت. کلا توی کتاب های این نویسنده زمستان نقش مهمی رو ایفا می‌کنه. و شاید این تیکه کلام و شعار محبوب رو شنیده باشید که: زمستان در راه است!winter is coming. 
از اینکه از این عنصر استفاده می‌کنه خیلی خوشم میاد و کلا به این فضاهای داستانی که یه حالت قرون وسطایی دارن و همه هم وسط سرما و برف و بوران زندگی می‌کنن علاقه دارم😂
 یه جورایی برام یادآور یکی از پویانمایی هایی هست که توی سن خیلی کم و قبل کلاس اول! میدیدم به اسم ملکه ی برفی و همچنین یاد کتاب آبشار یخ افتادم.
بگذریم. 
کتاب شخصیت پردازی متوسطی داره در حد یه کتاب کودک. 
البته یه مرگ عجیب غریب هم این وسط هست(مارتین استاد این جور مرگ هاست😑).
و اینکه شخصیت اژدهای یخی خیلی جالب بود. یکی از عناصر دیگه که توی کتاب های مارتین زیاد باهاش سر و کار داریم اژدهایان هستن. حتما با سریال خاندان اژدها آشنایی دارید دیگه😅... و اینکه شخصیت آدارا تا حدود زیادی به دنریس تارگرین شباهت داشت. هردوشون ضعیف و شکننده بودن و این اژدهایان بودن که بهشون قدرت و... دادن.
البته یه داستان حماسی هم این وسط هست مثل تقابل اژدهایان خوب و بد در برابر هم...
اما پایان بندی ش مثل پایان بندی فصل هشت گیم آف ترونز بود😂 (البته خود مارتین به پایان بندی سریال اعتراض داشته ها، منظور من یه چیز دیگه ست!). یعنی اینطوری بود که می‌شد کلی بهش بال و پر داد و یه رمان خوب ازش درآورد و انقدر سریع تموم نمی‌شد...! ولی خب رمان کودکه نمیشه کاری کرد.
در کل خیلی متوسط بود. شاید اگه توی سن شش تا هشت سالگی می‌خوندم خیلی دوست می‌داشتم اما خب رمان کودک سنی داره و اون سن برای من خیلی وقته گذشته :((((((
شاید برای سنین پایین گزینه ی مناسبی باشه.
ولی در کل برای گذروندن وقت خوبه. توی طاقچه ی بی‌نهایت هم هست.