یادداشت امیرعباس بابازاده
1403/01/10
برای فلسفه نخواندهای مثل من جالب بود. بنظر میآید نمایشنامهست، اما «گفتگویی» است دربارهٔ مسئلهٔ خیر و شر و نسبت آن با جهان هستی و سازگاری وجود خدای کامل با آن. ارجاع مطالب به اندیشهٔ مانوی (ثنویت)، مطالب آگوستین، هیوم و نمایشنامه فاوست مهمه. صفحات آخر چرخش مهمی در گفتگو اتفاق میافته؛ تبیین خیر و شر با فرض عدم وجود خدای مطلقا کامل. احتمالا نمایشنامه بهتر میتوانست نکات این دو دیدگاه متفاوت رو در ذهن مخاطب ثبت کنه. کتاب ترجمهٔ خیلی خوبی داره. بخش منابع معرفی شده برای مطالعه هم عالیه. سوال؛ اگه اشتباه نکنم در این گفتگو خیر و شر مفاهیمی مطلق درنظر گرفته شدهاند. اگر مفهوم «خیر» و «شر» را نسبی فرض کنیم و تجربیات فردی و اجتماعی را نیز بر این مفاهیم تأثیر پذیر بدونیم، آیا توضیح هر دو تبیین بیان شده متفاوت نمیشه؟
0
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.