یادداشت عینکی.

        «عروس دریایی» یه کتاب آروم و مثل موج‌های دریا بود، منتها بدون خطر غرق شدن و دار فانی رو وداع گفتن!
من کتاب رو سریع تمومیدم و از فضاش خوشم اومد.
به نظرم برعکس من که تو اوج گرما و شرشر عرق ریختن این کتاب رو خوندم، میشه توی پاییز و با یه لیوان قهوه و فیگور آمریکایی ها گوشه‌ای نشست و به جای اینکه به زوج‌های عاشق بیرون پنجره نگاه کرد، این کتاب رو خوند؛ چون حس یه مبل راحت رو داره. 
یه کتاب کوتاه و ساده که سریع میشه خوندش و اگه کسی نیاز داشته باشه؛ روح اون شخص رو نازنازی می‌کنه.
داستانِ کتاب جالب بود منتها گاهی یکم غیر منطقی بود و مثل این میموند که یه پشمک سخنگو، هایده بخونه~
با این وجود، فضا و حرف ها برام دلپذیر بودن و من با رضایت قلبی حاضر بودم اون پشمک سخنگو رو یام یام کنم.
درکل، شاید برام کتابِ کوتاه، سریع و بدون ماجرایی باشه و مثل خوردن یه بسته چیپس عادی باشه، ولی شاید برای تو مثل تیکه‌ی آخر یه پیتزای گوشت و قارچ باشه!
پس امتحانش کن، به ریسکش می‌ارزه.