یادداشت کاهوی سبز ؛

        قصر آبی دومین اثری بود که از خانم مونتگمری خوندم.
نیمه اول کتاب وایب خیلی تلخی رو بهم میداد یه شخصیت ضعیف که از همه‌چیز و همه کس متنفره ، با این حال با یه تحول از اونم غیر منطقی تر داس تصمیم میگیره به عنوان والنسی چند روز باقی مونده رو بگذرونه و خب تونستم از این قسمت به بعد راحت تر با جریانات کنار بیام .
پایانای شاد و خوب و صد البته بسته اینچنینی واقعا سلیقه من نیستن با اینحال فکر میکنم هممون گاهی اوقات به همچین تلنگرهایی راجب چطور «زندگی کردن»نه صرفاً زنده موندن نیاز داریم .