یادداشت بنیامین

        کتابی دوجلدی با عنوان سه دیدار.
جلد سوم این سه گانه به دلایل نامعلومی مفقود است ظاهرا...
کتاب نثر خوبی دارد. داستانی. اما مخاطب را اسیر نمی کند. مخاطب با داستان گره نمی خورد. شاید چون داستان شلخته است. برش هایی از مقاطع زمانی زندگی امام راحل از کودکی تا نوفل لوشاتو به صورت گذرا...
کتاب مالامال از پرش های زمانی و محتوایی است. از کودکی امام به ذهنیات نویسنده، از ذهنیات نویسنده به دوران جوانی امام و بعد دوباره کودکی.
این خصیصه کتاب، خواننده ای چون من را که به خواندن داستان های خطی بیشتر عادت دارم و آن سبک بیشتر می پسندم، آزار می دهد.
ضمنا در تمام مدت مطالعه نتوانستم با مباحثی از کتاب که با عنوان دیدار اول تیتر خورده اند، رابطه بگیرم. اصلا نفهمیدم چیستند.... گویی بحث از عالم ذر است! همه را گذشتم. خوانده یا نخوانده. حتی حوصله مطالعه روزنامه ای اش را هم نداشتم. به گمان فقط باید خود ابراهیمی توضیح دهد این فصول چیستند.
ضمنا نگاه نویسنده یا مورخ به آیت الله بروجردی را نپسندیدم. نگاه تندی بود به مرجعیت عالم تشیع. ای بسا کمی باید محترمانه تر می بود.