یادداشت زهرا نجاری

        من از خوندنش خیلی لذت بردم. از نظر محتوایی، جذاب و هیجان انگیز بود. اتفاقاتی که برای راوی افتاده بود متفاوت بود با بقیه ی سرگذشت هایی که خونده بود. دلیلش هم این بود که این بار راوی اهل سردشت و کرد و اهل سنت بود و ماجراهایی که براش پیش میومد به طبع فرق داشت. 

متاسفانه من درباره ی کومله و دموکرات و نیروهای معاند غرب کشور چیز زیادی نمی دونم، شاید اگر بیشتر می دونستم، بهتر میتونستم کتاب رو تصویرسازی کنم و ازش استفاده ببرم. 

به نظرم قسمتهایی که از دید سعدا (همسر راوی) روایت میشد میتونست بیشتر و مفصلتر و قوی تر باشه. یعنی در کل پتانسیل خیلی زیادی داشت. اما خب میدونم سرگذشت نامه ها با رمان فرق دارن. یکی شون داستان ادمهای واقعیه که باید برای نوشتن خط به خطش خیلی چیزها رو در نظر گرفت و اون یکی کاملا حاصل تخیل نویسنده ست و دستش خیلی بازتره.