یادداشت MBVPDR

        انتقامی که مثل اسید می سوزاند!  

این رمان جنایی-روان شناختی، داستان زنی معمولی را روایت میکند که پس از تجاوز گروهی، مسیر زندگیاش به جهنمی شخصی تبدیل میشود. 
لومتر با نثری خشن و بی پرده، مرزهای قربانی و جنایتکار را محو میکند: «آیا بعضی از ظلم ها آنقدر بزرگند که هر پاسخی را توجیه کنند؟ »

چرا تکان دهنده است؟ 
- «شخصیت پردازی استادانه» از زنی که از قربانی به شکارچی تبدیل میشود  
- «تعلیق نفس گیر» که تا آخرین صفحه خواننده را رها نمیکند  
- «پرسشهای اخلاقی»درباره عدالت، انتقام و تابوهای اجتماعی  

 در یک نگاه:  
این کتاب مثل مشتی است که پس از زدن، دستتان را میسوزاند - هم از خشونت داستان، هم از حقیقت تلخ زیرپوستی آن!

پ.ن: با وجود صحنه های خشن، ارزش خواندن دارد؛ نه به عنوان یک سرگرمی ساده، بلکه به عنوان تجربهای ادبی که دیدگاه تان درباره عدالت را به چالش میکشد. اگر رمان های روانشناختیِ بی پروا را تحمل می کنید، این اثر جایگاه خاصی در کتابخانه شما خواهد یافت.