یادداشت Shabnam Samiei

        در واقع دو ستاره و نیم!
انتظارم ازش بیشتر بود، خیلی از جملات تکرار این مسئله بود که در ایران به اندازه‌ی غرب سنت اتوبیوگرافی نویسی رواج نداشته و مخصوصا در زنان نویسنده خیلی کمتر بوده و نمونه‌ها معدود و انگشت‌شمار هستند، که اون نمونه‌ها هم بیشتر در راستای دفاع یا اثبات جایگاه یک زن از لحاظ سیاسی اجتماعی در رابطه با یک مرد یا یک دیدگاه سیاسی تعریف شدن. مثل اتوبیوگرافی اشرف دهقانی، شاهدخت پهلوی، مرضيه اسکویی و ثریا اسفندياری. در بخش‌هایی هم از فروغ فرخزاد به عنوان کسی که در شعرش سعی کرده امر خصوصی رو عمومی کنه و به نوعی اتوبیوگرافی نوشته پرداخته بود که در مقاله بعدی از دیدگاه دیگری نقض شد، اما اشارات به طور کلی درباره‌ی کسانی که اتوبیوگرافی نوشتند خیلی متناقض بود! جز بخش خاطرات تاج السلطنه که یه عنوان یه اتوبیوگرافی مهم از زنان خوب تحلیل شده بود. در کل همه اینها میشد در یک مقاله جمع بشه.
ارجاعات مفصل و دقیق بود، در ضمن فقط یکی از مقالات از افسانه نجم‌آبادی بود،گویا بیشتر نقش جمع‌آوری کننده داشته.