یادداشت محمد مهدی فتحی

         آدمی که همیشه همه چیزش با بقیه متفاوت بود آراسته بود، شایسته بود و فکر می کرد مرگش هم مثل خودش باید با بقیه متفاوت باشه، فکر می کرد تا ابد زندست و مرگ برا دیگرونه
وقتی تمام لحظات زندگیش خوبیا و بدیهاش از جلوش گذشتن در آخرین لحظه وقتی درد مریضی و ناامیدی همه چی رفت با  مرگ از بین رفت با خودش گفت و بالاخره مرگ هم تمام شد