یادداشت عین جوادزاده

        این جلد وقتی شروع می‌شه که آنی حالا مادر چندتا بچه شده و توی اینگل‌ساید زندگی می‌کنه. محور داستان بیشتر به ماجراهای خانواده و بچه‌ها برمی‌گرده؛ شیطنت‌ها و مشکلات بچه‌ها، رابطهٔ آنی و گیلبرت به‌عنوان یه زوج جاافتاده، و تعاملشون با همسایه‌ها و جامعه. مونتگومری این‌جا خیلی خوب نشون می‌ده که زندگی حتی بعد از رسیدن به رؤیاها هم پر از چالش و لحظه‌های ناب می‌مونه.

از نظر فضای احساسی، کتاب همچنان گرم و امیدبخشه، ولی باید بگم بخش‌هایی از داستان کمی پراکنده‌ست—تمرکز روی ماجراهای بچه‌ها بعضی جاها زیادی اپیزودیک می‌شه و اون انسجام و شگفتی جلدهای اول رو نداره. با این حال، حس صمیمیت خانواده، شوخ‌طبعی و توصیف‌های دوست‌داشتنی مونتگومری باعث می‌شه کتاب همچنان جذاب بمونه.


نمرهٔ کلی: ⭐ ۳.۹ از ۵ — شیرین و خانوادگیه، ولی اون غافلگیری و هیجان جلدهای اول رو کمتر داره.

شخصیت‌ها: ⭐ ۴.1 — بچه‌ها بامزه و باورپذیرن؛ آنی و گیلبرت هم به‌عنوان والدین قشنگ نشون داده شدن.

خط داستانی/پلات: ⭐ ۳.7 — کمی پراکنده و بیشتر شبیه مجموعه ماجراهای کوتاهه.

سبک و زبان: ⭐ ۴.1 — نثر همچنان شاعرانه و توصیف‌ها زنده‌ان.

پیام و فلسفه: ⭐ ۴ — دربارهٔ ارزش خانواده، عشق پایدار و کنار اومدن با تغییراته.

تازگی و تأثیرگذاری تاریخی: ⭐ ۳.8 — حس نوستالژی قوی داره ولی نوآوری خاصی نسبت به جلدهای قبلی ارائه نمی‌ده.