یادداشت FaMoSa

        شاید بعضی از داستانهاش برای کودکان هم قابل تعریف کردن باشه اما این کتاب بیشتر برای بزرگسالانه و و جاییش هم اصلا گفته نشده برای کودکانه! بعضی از داستانها اصلا برای کودکان مفهوم نیست!! 
از زبان خود شهید مطهری در مقدمه کتاب، مخصوصا در مورد مخاطبان این کتاب آمده:

«همان‏طور که از اول بنا بود، اکثر این داستانها از کتب حدیث گرفته شده و قهرمان داستان یکی از پیشوایان بزرگ دین است، ولی البته منحصر به این گونه داستانها نیست، از کتب رجال و تراجم و تواریخ وسیر هم استفاده شده و داستانهایی از علما و سایر شخصیتها آورده شده که سودمند و آموزنده است. در این قسمت نیز اعمال جمود و تعصب نشده و تنها به رجال شیعه اختصاص نیافته، احیانا داستانهایی از سایر شخصیتهای اسلامی یا داستانهایی از شخصیتهای برجسته غیرمسلمان آورده شده است، چنانکه ملاحظه خواهید فرمود.
نام این کتاب را به اعتبار اینکه غالب قهرمانان این داستانها کسانی هستند که راست رو و بر صراط مستقیم می‌باشند و در زبان قرآن کریم «صدّیقین» نامیده شده‌اند «داستان راستان» گذاشته‌‏ایم. البته از آن جهت هم که معمولا طالبان و خوانندگان این گونه داستانها افرادی هستند که می‌خواهند راست گام بردارند و این کتاب برای آنها و به خاطر آنهاست، ما این داستانها را می‌توانیم «داستان راستان» بدانیم.
گذشته از همه اینها، چون این داستانها ساخته وهم و خیال نیست، بلکه قضایایی است که در دنیا واقع شده و در متون کتبی که عنایت بوده قضایای حقیقی در آن کتب با کمال صداقت و راستی و امانت ضبط شود ضبط شده و این داستانها «داستانهای راست» است، از این رو مناسب بود که ماده «راستی» را در جزء نام این کتاب قرار دهیم.
این داستانها علاوه بر آنکه عملا می‌تواند راهنمای اخلاقی و اجتماعی سودمندی باشد، معرف روح تعلیمات اسلامی نیز هست و خواننده از این رهگذر به حقیقت و روح تعلیمات اسلامی آشنا می‌شود و می‌تواند خود را، یا محیط و جامعه خود را با این مقیاسها اندازه بگیرد و ببیند در جامعه‏‌ای که او در آن زندگی می‌کند و همه طبقات خود را مسلمان می‌دانند و احیانا بعضی از آن طبقات سنگ اسلام را نیز به سینه می‏‌زنند، چه اندازه از معنی و حقیقت اسلام معمول و مُجری‏ است.
این داستانها هم برای «خواص» قابل استفاده است و هم برای «عوام»، ولی منظور از این نگارش تنها استفاده عوام است، زیرا تنها این طبقاتند که میلی به عدالت و انصاف و خضوعی در برابر حق و حقیقت در آنها موجود است و اگر با سخن حقی مواجه شوند حاضرند خود را با آن تطبیق دهند.»