یادداشت آترینا ضیائی

        ای جانم چه قدر به دلم نشستی:)
طوری که آقای معروفی قلمش قشنگ بود وسط های کتاب واقعا برام عجیب بود یک مرد چطور آنقدر قشنگ میتونه توی کتابش شخصیت اصلی زن بیاره و جای اون حرف بزنه و آنقدر قشنگ حمایت کنه  از غم داستان نگم که غمشم قشنگه..