یادداشت مهدی باقری
1404/7/8 - 15:58
سی و یکمین کتاب صفر چهار
کتاب با مایه‌های جاسوسی، داستانی پرتعلیق و پیچیده را در بستر تاریخی و پرالتهاب ایران دوران جنگ جهانی دوم روایت می‌کند. این رمان در آستانه کنفرانس تهران در سال ۱۳۲۲ هجری شمسی می‌گذرد، زمانی که ایران تحت اشغال نیروهای متفقین قرار داشت و فضای سیاسی و اجتماعی کشور سرشار از تنش و نااطمینانی بود. انصافی با نگاهی انتقامی، به بررسی روابط پیچیده و متداخل شخصیت‌ها در این دوره می‌پردازد و از زاویه‌ای نو، گوشه‌هایی کمتر دیده‌شده از آن دوران را پیش چشم خواننده می‌آورد. رمان در فضایی پرتنش و حساس شکل گرفته است که فضای داخلی و خارجی کشور را به خوبی منعکس می‌کند. داستان با تکنیک‌های روایی چندلایه و پیچیده، خواننده را درگیر کشمکش‌های درونی و بین‌فردی شخصیت‌ها می‌کند. استفاده از روایت‌های متقاطع و پرتاب‌های زمانی، باعث ایجاد تعلیق و جذابیت مضاعف می‌شود. روایت، نه تنها به وقایع تاریخی و سیاسی می‌پردازد، بلکه به ابعاد روانی و عاطفی شخصیت‌ها نیز عمق می‌بخشد و تضادهای درونی آن‌ها را به شکلی استادانه به تصویر می‌کشد. شخصیت‌های اصلی رمان یعنی نوری، نادیا، ولادیمیر و دیگران، هر یک نمادهایی از واقعیت‌های پیچیده آن دوران هستند. هر شخصیت با پیشینه و انگیزه‌های خاص خود، درگیر بازی‌های قدرت، عشق و خیانت می‌شود. تم‌هایی همچون جاسوسی، خیانت، عشق نافرجام و انتقام، در بستر تاریخی ایران اشغال‌شده، به شکلی زنده و تأثیرگذار روایت شده‌اند. تضاد میان وفاداری به وطن و منافع شخصی، انتخاب‌های دشوار و عواقب آن‌ها، در سراسر داستان موج می‌زند. «نوری، نادیا، ولادیمیر و دیگران» نمونه‌ای موفق از تلفیق ژانرهای جاسوسی و عاشقانه در ادبیات معاصر ایران است. مصطفی انصافی با تسلط بر فضای تاریخی و توانایی خلق شخصیت‌هایی چندبعدی و باورپذیر، داستانی ارائه داده که هم از نظر ساختاری پیچیده و هم از نظر محتوایی عمیق است. نویسنده با دقت در بازسازی فضای سیاسی و اجتماعی آن دوره، نشان می‌دهد چگونه تحولات بزرگ تاریخی بر زندگی فردی و روابط انسانی تأثیر می‌گذارند و چگونه آدم‌ها در تقاطع این تحولات، تصمیمات سرنوشت‌سازی می‌گیرند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.