یادداشت

        لمونی اسنیکت در نقشِ راویِ داستان، صبحانه‌ی مسمومش رو بهانه می‌کند تا ما را به یک سفر فلسفی کوتاه ببرد. 
از فروشگاه چای گرفته تا مزارع پرورش زنبور، دریا و...
از آنجایی که نویسنده تاکید دارد که تمامِ اتفاقات واقعی هستند، بنظرم روایت باید در قالبِ جستار می‌بود تا داستان.
اما در مجموع دوستش داشتم و با وجودِ حجمِ کمش،
از آن چیزها آموختم...