یادداشت عین جوادزاده

        این جلد، تمرکزش رو از آنی و گیلبرت کمی کنار می‌ذاره و میره سراغ نسل بعدی؛ یعنی بچه‌های اون‌ها و همین‌طور خانواده مرشیسون. بیشتر ماجراها توی دره‌ای به اسم «رنگین‌کمان» می‌گذره که برای بچه‌ها مثل بهشت کوچیکیه. حس کتاب اینه که زندگی ادامه پیدا می‌کنه و شادی و شیطنت همیشه راه خودش رو پیدا می‌کنه—even وقتی بزرگترا سرشون شلوغه یا دنیا سختی‌هاشو داره.

مونتگومری اینجا خیلی خوب تونسته روح بچگی و بازیگوشی رو نشون بده. ولی برای بعضیا ممکنه کمی دور شدن از آنی به‌عنوان شخصیت اصلی تو ذوق بزنه. داستان بیشتر شبیه یه سری ماجرای کوچیکه که کنار هم قرار گرفتن و یه پلات سفت‌وسخت مثل جلدهای اولیه نداره.

نمرهٔ کلی: ⭐ ۳.۸ از ۵ — شیرین و نوستالژیکه، ولی نبود تمرکز روی آنی ممکنه بعضیا رو ناامید کنه.

شخصیت‌ها: ⭐ ۴ — بچه‌ها دوست‌داشتنی و زنده‌ان، تعامل‌هاشون طبیعی و بامزه‌ست.

خط داستانی/پلات: ⭐ ۳.6 — بیشتر اپیزودیکه و یک خط اصلی قوی کم داره.

سبک و زبان: ⭐ ۴.1 — نثر مونتگومری هنوزم پر از تصویرهای زیبا و حس شاعرانه‌ست.

پیام و فلسفه: ⭐ ۴ — درباره‌ی معصومیت کودکی، دوستی و ارزش لحظه‌های ساده‌ست.

تازگی و تأثیرگذاری تاریخی: ⭐ ۳.7 — در کنار بقیه جلدها یه حس گرم و آشنا میده ولی ابتکار خاصی اضافه نمی‌کنه.