یادداشت طهورا:)

        جالب بود.
همان طور که گفتم من خیلی به نکات منفی داستان ها نمی پردازم .
نگارش از زاویه شخصی که هیچ احساسی را تجربه نمی کند برای نویسنده چالش برانگیز است.
 داستان ، روند آن و همچنین نشان دادن تنهایی پسرک و جامعه‌ی اطرافش واقع بینانه و خوب  قلم زده شده بود.
 اما برخی شخصیت ها مثل دورا نپخته و غیرطبیعی بودند... (البته نه احساس یئون‌جه به او، بلکه خود دورا و رفتارهایش.)
شخصیت اصلی صمیمی روایت شده بود، طوری که بعضی مواقع با حرف های پسرک همذات‌پنداری میکردی و احتمالا یکی از دلایل شهرت این کتاب همین دیالوگ هایی بود که به قول خودمان خیلی "حق" هستند.
   کتاب ، کتاب خوب و جدیدی بود. چون نویسنده اختیارات خود را برای شرح ماجراها محدود کرده و یکی از سلاح های تاثیرگذار نویسندگان یعنی احساسات را از خودش دریغ کرده بود.
 ولی اثر، آنقدر که معروف شده بود شگفت انگیز نبود و نمی شد نام آن را یک "شاهکار ادبی یا پرطرفدار" خواند.